На 15 декември, сцената на Македонската опера и балет беше сведок на редок, внимателно осмислен и емотивно моќен музички настан. Во преполната сала на МОБ, пред публика што дишеше во ист ритам со сцената, Елена Андоновска го одржа својот прв солистички концерт со голем оркестар – концерт кој одамна се најавуваше, а на крајот целосно ги оправда, па и ги надмина очекувањата.
Уште при влегувањето во салата, беше јасно дека не станува збор за обичен концерт. Раскошната, волшебно осветлена сцена, со прецизно поставени визуелни и сценографски елементи, најавуваше вечер во која секој детал има своја улога. Режијата и драматургијата на концертот беа внимателно изработени, создавајќи приказна што тече од првиот до последниот тон – без празнини, без вишок, со јасна уметничка линија.
А кога се појави Елена Андоновска на сцената, салата замолкна. Насмеана, елегантна, стилски облечена и со сценска појава што плени без напор, таа уште со првите акорди ја воспостави онаа тивка, но силна врска со публиката. Нејзиниот глас – чист, длабок и автентичен – не бараше коментар. Тој едноставно се слушаше, се чувствуваше и се доживуваше.
Во текот на речиси два часа, Андоновска нè водеше низ богатството на македонскиот етно-мелос, потсетувајќи зошто токму таа важи за една од најзначајните интерпретаторки на народната песна од помладата генерација. „Никнало цвеќе шарено“, „Мома врви крај гора зелена“, „Врба ми изникнала“, „Долетале два галеба“, „Гугутка гуга“, „Дали памтиш мило либе“, „Моме седи на чардакот“, „Дремка ми се дреме“, „Кој што ми чуе да пеам“ – секоја песна звучеше моќно, современо, а во исто време длабоко вкоренето во традицијата.
Особено силен впечаток остави начинот на кој Елена ги интерпретира овие песни: без наметнато патетизирање, без вокална демонстрација „по секоја цена“, туку со мера, вкус и искрена емоција. Таа не ги „пее“ песните – таа ги раскажува, ги живее и им дозволува да зборуваат сами за себе. Не случајно, самата истакна дека македонската песна што ја носи во себе е онаа „во која запеало славеј пиле“.
Фактот што концертот беше целосно солистички, без гостувања на други изведувачи, уште повеќе ја нагласи нејзината уметничка зрелост и самодоверба. Поддржана од големиот оркестар, чија изведба беше прецизна и моќна, Андоновска ја изгради оваа вечер како целовито музичко дело, во кое секоја песна имаше свое место и значење.
Како вокален солист во ансамблот „Танец“, Елена одамна го има докажано својот квалитет, но овој концерт беше јасна потврда дека нејзината љубов кон македонската народна и етно музика не е моментален избор, туку животна определба. Љубов што се забележувала уште од најрана возраст, а сега, години подоцна, кулминираше со концерт кој ќе се памети.
Вечерта во Македонската опера и балет заврши со долги, искрени аплаузи и публика која си замина тивка, трогната и исполнета. Концертот на Елена Андоновска не беше само музички настан – беше потсетник колку силно, современо и достоинствено може да звучи македонската песна кога е во вистински раце.
Текстот го подготви: Иван Јосимовски
Видео: Балкан Мјузик тв
